«Σύγχρονοι godzillas»

A. c. venustissimus (Νήσος Espanola)

Τα νησιά Galapagos είναι ένα αρχιπέλαγος, το οποίο εκτείνεται και στις δύο πλευρές του Ισημερινού στον ανατολικό Ειρηνικό Ωκεανό. Φημίζονται κυρίως για τις μελέτες που πραγματοποίησε εκεί το 1835 ο Κάρολος Δαρβίνος, οι οποίες οδήγησαν στη θεωρία της φυσικής επιλογής και για τον πολύ μεγάλο αριθμό ενδημικών ειδών τους.

A. c. mertensis (Νήσοι San Cristobal & Santiago)

Ένα από τα ενδημικά αυτά είδη είναι το θαλάσσιο ιγκουάνα. Το θαλάσσιο ιγκουάνα (Amblyrhynchus cristatus) έχει την ικανότητα να ζει και να τρέφεται στη θάλασσα, όντας έτσι το μοναδικό θαλάσσιο ερπετό. Το μέγεθός τους ποικίλει (60-150 cm) με το υποείδος A. c. nanus να είναι το μικρότερο σε μέγεθος και το A. c. albemarlensis να είναι το μεγαλύτερο. Τα αρσενικά είναι μεγαλύτερα από τα θηλυκά, αν και τα δύο φύλα είναι παρόμοια σε εμφάνιση. Εξελίχθηκαν από χερσαία ιγκουάνα που εποίκησαν τα νησιά και σιγά σιγά απέκτησαν προσαρμογές για την κολύμβηση λόγω της έλλειψης τροφής στη χέρσο.

A. c. albemarlensis (Νήσος Isabela)

Φέρουν πλατύ, σχεδόν τετράγωνο σχήμα μύτης και πεπλατυσμένη ουρά, προσαρμογή για την κολύμβηση. Έτσι, καταδύονται στο βυθό και τρέφονται με φύκη και όταν τραφούν, επιστρέφουν στη χέρσο για να ζεσταθούν στον ήλιο. Όταν είναι κρύο, το ιγκουάνα είναι ανίκανο να κινηθεί με αποτέλεσμα να γίνεται τρωτό σε αρπακτικά, γι' αυτό γίνονται επιθετικά (προσπαθούν να δαγκώσουν τους εχθρούς τους).

A. c. cristatus (Νήσος Fernandina)

A. c. nanus (Νήσος Genovesa)

Το χρώμα του σώματος είναι συνήθως σκούρο γκρι ή μαύρο για μπορούν να θερμορυθμίζουν γρηγορότερα. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο αποκτούν έντονες πράσινες και κόκκινες κηλίδες ως αποτέλεσμα της διατροφής τους με ένα συγκεκριμένο φύκος. Βρίσκουν μεγάλες ομάδες από θηλυκά για να ζευγαρώσουν και τα φυλάσσουν από άλλα αρσενικά ιγκουάνα. Επίσης υπάρχουν διαφορές στους χρωματισμούς ανάμεσα στα υποείδη που κατοικούν στα διαφορετικά νησιά του αρχιπελάγους.