Μενού με έντομα στη Δύση ως το 2020;

«Η δυτική κοινωνία καλά θα κάνει να συνηθίσει την ιδέα των εντόμων γιατί μέχρι το 2020 θα αποτελούν βασικό μέρος της καθημερινής δίαιτας», προειδοποιεί γνωστός εντομολόγος, επικεφαλής του πρώτου πανεπιστημιακού κέντρου που μελετά τα έντομα ως πηγή διατροφής. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Guardian, o καθηγητής εντομολογίας Marcel Dicke από το πανεπιστήμιο του Wageningen ισχυρίζεται ότι οι καταναλωτές που παραδοσιακά «σνόμπαραν» τις εξάποδες λιχουδιές, ενδέχεται να αλλάξουν γνώμη καθώς το συμβατικό κρέας γίνεται όλο και πιο ακριβό.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Wired, ο καθηγητής επισήμανε ότι «το σημαντικότερο πράγμα είναι να προετοιμάσουμε τους καταναλωτές έτσι ώστε να συνηθίσουν την ιδέα, καθώς από το 2020 και μετά οι επιλογές δεν θα είναι πολλές».

Ο δρ. Dicke θέλει να πείσει τους ανθρώπους να αφήσουν πίσω τους τις προκαταλήψεις για τα έντομα και να δελεάσει τις βιομηχανίες τροφίμων να σχεδιάσουν και να προωθήσουν προϊόντα που θα είναι πιο ελκυστικά.
Σημειώνεται ότι ο δρ. Dicke είναι επικεφαλής τετραετούς προγράμματος που διεξάγεται στην Ολλανδία και έχει στόχο την εκπόνηση επιχειρηματικού και επιστημονικού σχεδίου που θα φέρει τα έντομα στα τραπέζια των Ευρωπαίων και των Αμερικανών.

Πάνω από 1.000 είδη εντόμων καταναλώνονται παγκοσμίως. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών τα έντομα είναι ζωτικής σημασίας για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του συνεχώς αυξανόμενου πληθυσμού, ωστόσο σπάνια εντάσσονται στη δίαιτα πολλών πλούσιων χωρών.

Πηγή : http://www.econews.gr

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Μυρμηγκοκαλλιεργητές - Μυρμήγκια έμπειροι αγρότες

 

 

http://i.livescience.com/images/i/8155/i02/ant-worker-fungal-garden-101123-02.jpg?1296090359

Αποδεικνύεται ότι ο άνθρωπος δεν ήταν ο πρώτος καλλιεργητής της Γης τελικά. Περίπου 50 εκατομμύρια χρόνια πριν, κάποια μυρμήγκια ξεκίνησαν να καλλιεργούν μύκητες μέσα στις φωλιές τους και να τρέφονται από αυτούς. Τα μυρμήγκια αυτά, που ανήκουν στην ομάδα Attinae, θεωρούνται τα πρώτα ζώα που ενεργά καλλιέργησαν το φαγητό τους πριν περίπου 5 με 15 εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή πριν ο άνθρωπος αποκλίνει από τον χιμπαντζή. Αυτό είναι ένα αξιοσημείωτο κατόρθωμα, καθώς πρόκειται για έντομα με μόνο 2 έως 4 χιλιοστά μήκος και λιγότερα από μισό εκατομμύριο εγκεφαλικά κύτταρα.  

Η «γεωργία» είναι κάτι σπάνιο στο κόσμο των ζώων και εκτός από τον άνθρωπο και τα μυρμήγκια, τα μόνα ζώα που έχουν  βρεθεί να κάνουν το ίδιο είναι οι τερμίτες και τα σκαθάρια της αμβροσίας, που ανήκουν στην οικογένεια Scolytidae και στην τάξη Κολεόπτερα. Κατά τη διάρκεια του χρόνου αναπτύχθηκαν τέσσερα διαφορετικά συστήματα καλλιέργειας, τα οποία σταδιακά εξελίχθηκαν στο σύστημα που απαντάται σήμερα στα μυρμήγκια τα οποία κόβουν φύλλα. Τα μυρμήγκια καλλιεργητές απαντώνται στην Νότια και Κεντρική Αμερική και σε ορισμένα νότια σημεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα μυρμήγκια του γένους Αtta δημιουργούν τις μεγαλύτερες και πιο πολύπλοκες κοινωνίες ζώων στον πλανήτη, μετά τον άνθρωπο. Μέσα σε λίγα χρόνια το κεντρικό ανάχωμα της υπόγειας φωλιάς τους μπορεί να φτάσει τα 30 μέτρα και να καταλαμβάνει μέχρι 600 τετραγωνικά μέτρα περιλαμβάνοντας 8 εκατομμύρια άτομα.
 

http://en.wikipedia.org/wiki/File:Leafcutter_ants_transporting_leaves.jpg

Τα μυρμήγκια Atta είναι τα κυρίαρχα φυτοφάγα σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές και υπολογίζεται ότι μπορούν να «καταναλώσουν» το 12-17% της συνολικής παραγωγής φύλλων ενός τροπικού βροχερού δάσους.

 

Τα μέλη μιας αποικίας είναι χωρισμένα σε ομάδες-κάστες, και όπως σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, υπάρχει καταμερισμός των εργασιών. Κάποια άτομα-εργάτριες κόβουν και μαζεύουν πράσινα φύλλα τα οποία χρησιμοποιούνται στην καλλιέργεια του μύκητα. Κάποιο άλλο γένος μυρμηγκιών δεν χρησιμοποιοεί ζωντανά φύλλα για την καλλιέργεια των μυκήτων, αλλά νεκρή οργανική ύλη, όπως νεκρά φύλλα, άνθη και απεκκρίσεις. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως, τα μυρμήγκια συλλέγουν υλικό από το περιβάλλον και το μεταφέρουν στη φωλιά. Εκεί το φυτικό υλικό κόβεται σε ακόμα μικρότερα κομμάτια και μασιέται μέχρι να γίνει ένας πολτός ενώ στη συνέχεια προστίθενται σταγονίδια κοπράνων που περιέχουν πεπτικά ένζυμα. Αυτό αποτελεί το υπόστρωμα ενός «κήπου», που φτάνει σε μέγεθος όσο μια μπάλα ποδοσφαίρου.
(http://entomology.lsu.edu/faculty/hooper_files/hooper.htm)

 

 

Ένας «κήπος μυκήτων» του είδους Atta texana που βρέθηκε 2,5 μέτρα κάτω από το έδαφος και ξεπερνά τα 15cm σε πλάτος. Το είδος αυτό εντοπίζεται στο Texas και τη Louisiana των Ηνωμένων Πολιτειών.

http://entomology.lsu.edu/faculty/hooper_files/AttaFungusGarden.jpg

 

Τα μυρμήγκια αντιλαμβάνονται τις αντιδράσεις του μύκητα στα διάφορα φυτικά υλικά και ανιχνεύοντας χημικά σήματα, γνωρίζουν εάν ένας συγκεκριμένος τύπος φύλλου είναι τοξικός για το μύκητα, οπότε η αποικία σταματά να το συλλέγει. Μετά από λίγες εβδομάδες καλλιέργειας, έχουν «φρέσκα μανιτάρια». Στην πραγματικότητα, δεν δημιουργούνται βασιδιοκάρπια (πίλος και στύπος), αλλά τα μυρμήγκια τρέφονται από το μυκήλιο, δηλαδή τις υφές του μύκητα. Αυτό αποτελεί τη βασική τροφή των μυρμηγκιών, η οποία συνοδεύεται από νέκταρ και χυμούς φύλλων. Τα μυρμήγκια αυτά διαχρονικά εγκατέλειψαν το κυνήγι μικρών εντόμων που οι πρόγονοι τους είχαν υιοθετήσει (http://ecolibrary.org/page/DP176).

 

Μυρμήγκια–εργάτριες μέσα στον «κήπο» με τον μύκητα σε φωλιά στην Costa Rica.

http://ecolibrary.org/images/full_image/Ant_Leaf_cutter_fungus_garden_Atta_DP176.jpg

Ο μύκητας που «εξημερώνεται» από τα μυρμήγκια -ο οποίος ανήκει συνήθως στα γένη Leucocoprinus και Leucoagaricus και συγκεκριμένα στην οικογένεια Agaricaceae  των  Βασιδιομυκήτων- αλλάζει γενετικά και η καλλιεργούμενη μορφή του διαφοροποιείται από τη μορφή που έχει στη φύση, σαν να δημιουργείται άλλη ποικιλία.  Έτσι μπορεί τα μυρμήγκια να μην άφησαν πίσω τους ημερολόγιο με πληροφορίες για την καλλιέργεια μυκήτων, έχουν όμως αφήσει ένα γενετικό ίχνος της δραστηριότητάς τους. Ακλουθώντας το ίχνος αυτό, ο καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας, Ulrich Mueller, του Πανεπιστημίου του Maryland βρήκε περισσότερες από 500 ποικιλίες μυκήτων, χρησιμοποιώντας πολυμορφισμούς μεγέθους περιοριστικών τμημάτων (restriction fragment length polymorphisms, RFLPs) και γενετική αλληλούχιση (genetic sequencing).

Σε εργασία του στο περιοδικό Science το 1998, ο Mueller και οι συνεργάτες του Stephen Rehner και Ted Schultz, αναφέρουν πληροφορίες για τη γενετική καταγωγή μυκήτων που συνέλλεξαν από φωλιές στον Παναμά, Βραζιλία, Τρινιντάντ, Κόστα Ρίκα, Γουιάνα και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Βρήκαν ότι είδη μυρμηγκιών με μακρινή συγγένεια μπορεί να καλλιεργούν το ίδιο ή συγγενικό είδος μύκητα. Ωστόσο, σε κάθε φωλιά καλλιεργείται πάντα μόνο ένα στέλεχος του μύκητα, ενώ σε διαφορετικές φωλιές του ίδιου είδους, μπορεί να καλλιεργούνται διαφορετικά στελέχη. Σε μία περίπτωση βρήκαν ότι το στέλεχος που συλλέχθηκε από τη φωλιά ήταν όμοιο με το στέλεχος που υπήρχε στη συγκεκριμένη περιοχή, γεγονός που υποδεικνύει ότι «εξημερώθηκε» πολύ πρόσφατα. Τέλος, κατέληξαν ότι τα μυρμήγκια «εξημέρωσαν» μύκητες τουλάχιστον 6 φορές, με βάση τις γενετικές διαφορές των ποικιλιών που βρέθηκαν.

Βασίλισσα και εργάτες leaf-cutter ants σε «κήπο μύκητα» στη Costa Rica. Το μέγεθος της βασίλισσας είναι περίπου 2 εκατοστά και διαφέρει πολύ από τους μικροσκοπικούς εργάτες. http://ecolibrary.org/images/full_image/Ant_Leaf_cutter_queen_Atta_DP177.jpg

Η σχέση μυρμηγκιών – μύκητα χαρακτηρίζεται ως σχέση αμοιβαιότητας, καθώς ο μύκητας μέσα στη φωλιά χρειάζεται τα μυρμήγκια για να παραμείνει ζωντανός και τα μυρμήγκια χρειάζονται το μύκητα για να ταΐσουν τις προνύμφες τους και να επιβιώσουν. Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε και  τρίτος παρανομαστής στη σχέση αυτή. Νιτροποιητικά βακτήρια βρέθηκαν από την ομάδα του καθηγητή Cameron Currie του Πανεπιστημίου Wisconsin-Madison, να παρέχουν στα μυρμήγκια ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Τα βακτήρια δεσμεύουν το ατμοσφαιρικό άζωτο, το οποίο στη συνέχεια ενσωματώνεται στα μυρμήγκια, και με αυτό τον τρόπο άρουν τον περιοριστικό παράγοντα της έλλειψης αζώτου. Αντίστοιχη σχέση αμοιβαιότητας με βακτήρια έχει βρεθεί και σε τερμίτες. Η μεγάλη οικολογική σημασία της σχέσης αμοιβαιότητας μυρμηγκιών- βακτηρίων, έγκειται στην ευρεία εξάπλωση των μυρμηγκιών στα χερσαία οικοσυστήματα και στον εμπλουτισμό του εδάφους μέσω της σχέσης αυτής, που πιθανά επηρεάζει όλο το οικοσύστημα. Χωρίς τη βοήθεια των βακτηρίων τα μυρμήγκια δεν θα μπορούσαν να κατασκευάσουν αποικίες τέτοιου μεγέθους.

Ο Currie βρήκε, επίσης, ότι οι αποικίες των μυρμηγκιών Atta έχουν την εντυπωσιακή ικανότητα να διατηρούν την μονοκαλλιέργεια του μύκητα, απομακρύνοντας κάθε άλλο στέλεχος μύκητα που προσπαθεί να εισβάλλει στη φωλιά. Αυτό το πετυχαίνουν με τη συχνή περιποίηση του μύκητα και τη μεταφορά του σε φρέσκο υπόστρωμα, καθώς, επίσης, και με τη βοήθεια κάποιων συμβιωτικών βακτηρίων. Για παράδειγμα, τα βακτήρια του γένους Pseudonocardia παράγουν αντιβιοτικά με τα οποία προστατεύουν τον κήπο, ειδικά από το εξαιρετικά παθογόνο παρασιτικό μύκητα του γένους Escovopsis.

Θα μπορούσε άραγε ο άνθρωπος να πάρει ιδέες για τη γεωργία από τη μελέτη του τρόπου καλλιέργειας των μυρμηγκιών?

 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Πρωτότυπα άρθρα

Cafaro, M.J., Poulsen, M., Little, A.E., Price, S.L., Gerardo, N.M., Wong, B., Stuart, A.E., Larget, B., Abbot, P. & Currie, C. (2010). Specificity in the symbiotic association between fungus-growing ants and protective Pseudonocardia bacteria. Proc R. Soc. B  278 (1713): 1814-1822.

Mueller, U.G., Rehner, S.A., & Schultz, T.D. (1998). The evolution of agriculture in ants. Science 281: 2034-2038.

Pinto-Tomás, A.A., Anderson, M.A., Suen, G., Stevenson, D.M., Chu, F.S., Cleland, W.W., Weimer, P.J. & Currie, C.R. (2009). Symbiotic nitrogen fixation in the fungus gardens of leaf-cutter ants. Science 326(5956):1120-1123.

Ιστοσελίδες

Wikipedia      http://en.wikipedia.org/wiki/Leafcutter_ant

http://en.wikipedia.org/wiki/Ant-fungus_mutualism

                        http://ecolibrary.org

                        http://whyfiles.org/shorties/ant_farm.html

                        http://www.sciencedaily.com/releases/2008/03/080324173459.htm

            http://www.livescience.com/10280-fungus-farming-ants-find-natural-pesticides.html

Απόδοση: Ελίνα Αγγελονίδη

Τα σκούρα φτερά κάνουν τα πουλιά υγιέστερα

 

 

Περιστέρια: τα σκούρα φτερά αποκαλύπτουν το μυστικό για υγιή πουλιά

Μελέτη των αστικών περιστεριών στο κεντρικό Παρίσι έδειξε ότι τα πουλιά με υψηλά επίπεδα της χρωστικής μελανίνη έχουν ισχυρότερα ανοσοποιητικά συστήματα. Είναι επίσης ικανότερα να αμύνονται εναντίον των παρασίτων.

Γράφοντας στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Avian Biology, οι ερευνητές λένε πως τα ευρήματα μπορεί να βοηθήσουν στην εξήγηση του γιατί τα πτηνά με διαφορετικούς χρωματισμούς έχουν προσαρμοστεί σε διαφορετικά περιβάλλοντα.

Η Lisa Jacquin, και οι συνεργάτες της στο το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας στο Παρίσι, πραγματοποίησαν την έρευνα σε συνεργασία με τον Dr Simon Ducatez από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στο Brunoy. Οι ερευνητές εξέτασαν το λόγο για τον οποίο πουλιά του ίδιου είδους συχνά έχουν διαφορετικούς χρωματισμούς στο φτέρωμα.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑ

• Τα εξημερωμένα περιστέρια είναι απόγονοι του αγριοπερίστερου.
• Τα περιστέρια είναι εξαιρετικοί πλοηγοί χρησιμοποιώντας τον ήλιο ως πυξίδα και τοπικά σημάδια στην ξηρά, ακόμα και οσμές, για να βρουν τον δρόμο τους.
• Τα εξημερωμένα περιστέρια βρίσκονται σε ποσοστό 30%, 17% και 9 % σε σκοτσέζικους, αγγλικούς και ουαλικούς κήπους αντιστοίχως.

Εκτιμώντας τον χρωματισμό και την κατάσταση υγείας 195 περιστεριών που ζουν ελεύθερα στην πόλη, ανακάλυψαν πως τα σκουρότερα περιστέρια είχαν μικρότερες συγκεντρώσεις ενός παρασίτου του αίματος που ανήκει στα αιμοσπορίδια. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα επιπλέον ανταποκρινόταν γρηγορότερα στην λοίμωξη, σε σχέση με τα περιστέρια με ανοιχτόχρωμο φτέρωμα.

Αυτή τη στιγμή υπάρχουν δύο θεωρίες σχετικά με το γιατί ζώα του ίδιου είδους μπορούν να έχουν διαφορετικό χρωματισμό.

Αρχικά, μπορεί το περιβάλλον να προκαλεί τις χρωματικές διαφορές, μια θεωρία που ονομάζεται υπόθεση της «έκθεσης».

Μια εναλλακτική θεωρία είναι ότι τα πουλιά έχουν εξελίξει γονίδια που κωδικοποιούν διαφορετικά την έκφραση της μελανίνης, μια θεωρία που καλείται υπόθεση της «γενετικής σύνδεσης».

«Προσπαθήσαμε να διαχωρίσουμε τις υποθέσεις «γενετικής σύνδεσης» και «έκθεσης» σε ελεύθερα εξημερωμένα περιστέρια» δηλώνει η κ. Jacquin. Η έρευνα της ομάδας της υποστηρίζει ότι τα πουλιά μπορεί να έχουν εξελιχθεί ώστε να παράγουν υψηλότερα επίπεδα μελανίνης ώστε να προστατεύσουν τα ανοσοποιητικά τους συστήματα.

Αυτό θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει γιατί υπάρχουν μεγαλύτεροι πληθυσμοί από πτηνά με σκουρόχρωμο φτέρωμα στις αστικές περιοχές, όπου η επικράτηση των παρασίτων είναι μεγαλύτερη.

«Η εύρεση, ότι η ανταπόκριση του ανοσοποιητικού και ο μεγάλος αριθμός των παρασίτων συσχετίζονται με τον χρωματισμό, υποδεικνύει ότι ο χρωματισμός που βασίζεται στη μελανίνη θα μπορούσε να διαδραματίσει και ρόλο στην επιλογή συντρόφου μεταξύ των πτηνών,» εξηγεί η κ. Jacquin.

Έτσι τα σκουρότερα πτηνά μπορεί να είναι υγιέστερα και επιπλέον να είναι πιο ελκυστικά στο αντίθετο φύλο.

Από την Emma Breannand.

Ρεπόρτερ Φύσης, BBC Earth News

Ιστορία από:

BBC NEWS:http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/earth/hi/earth_news/newsid_9442000/9442210.stm
Published: 2011/04/01 08:20:11 GMT

© BBC 2011  

Απόδοση: Δημήτρης Νάκος

Ταϊβάν: ώρα μηδέν για τη βιοποικιλότητα

http://www.museum.hu/museum/temporary_en.php?IDT=8031&ID=83

Κάθε άνοιξη στην Ταϊβάν κλείνουν τμήματα ενός μεγάλου αυτοκινητόδρομου. Ο αυτοκινητόδρομος δεν κλείνει για να γίνουν κατασκευαστικές εργασίες αλλά για να περάσουν οι πεταλούδες. Το συγκεκριμένο μέτρο ελήφθη ώστε να διασφαλιστεί ότι δεκάδες χιλιάδες μωβ πεταλούδες δεν θα συνθλιβούν από τα διερχόμενα αυτοκίνητα κατά το μεταναστευτικό τους ταξίδι.

Τέτοιου είδους προσπάθειες αντανακλούν την ανάπτυξη περιβαλλοντικής συνείδησης στην Ταϊβάν, μια χώρα εξαιρετικά πλούσια σε βιοποικιλότητα.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα η κυβέρνηση της Ταϊβάν έχει εντείνει τις προσπάθειες για την προστασία του περιβάλλοντος, επιβάλλοντας πρόστιμα και απαγορεύοντας την αλιεία φαλαινοκαρχαριών που απειλούνται με εξαφάνιση. Παράλληλα, οι πολίτες ευαισθητοποιούνται όλο και περισσότερο σε ό,τι αφορά την  περιβαλλοντική προστασία.

Ωστόσο, αν και οι προσπάθειες εντείνονται, οι ρυθμοί απώλειας της βιοποικιλότητας στην Ταϊβάν συνεχίζονται με ταχύτατους ρυθμούς.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα Ταϊβανέζικα λευκά δελφίνια έχουν σχεδόν εξαλειφθεί, αφού ο πληθυσμός τους περιορίζεται πλέον στα 100 άτομα.  Κύρια αιτία είναι η θαλάσσια ρύπανση από τη βιομηχανική δραστηριότητα.

Δυσάρεστα είναι τα νέα και για τις μαύρες αρκούδες, που αν και προστατεύονται από τη νομοθεσία, κινδυνεύουν με εξαφάνιση λόγω της λαθροθηρίας. Επιπλέον, αν και η Ταϊβάν διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες αλιείας, τα νερά της έχουν σχεδόν «αδειάσει» εξαιτίας της υπεραλίευσης, με αποτέλεσμα τα σκάφη να αναγκάζονται να βγαίνουν στα ανοιχτά για ψαρέψουν.

Στα σοβαρότερα προβλήματα συγκαταλέγεται επίσης το παράνομο εμπόριο σπάνιων και απειλούμενων ειδών, η αλιεία καρχαριών για τα πτερύγιά τους και τα αδέσποτα ζώα, που συνεχώς αυξάνονται και περιφέρονται στους δρόμους χωρίς καμιά φροντίδα.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις κατηγορούν την κυβέρνηση για μη επιβολή της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Συχνά μάλιστα οργανώνουν και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για να ακουστούν τα αιτήματά τους. Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση «βλέπει» πρόοδο σε ό,τι αφορά την περιβαλλοντική προστασία και κυρίως την προστασία των ζώων, επισημαίνοντας ωστόσο ότι πρέπει να ληφθούν επιπλέον μέτρα.

Αν και όντως υπάρχουν κάποια θετικά σημάδια, όπως για παράδειγμα η αύξηση των υιοθεσιών αδέσποτων ζώων ή η αύξηση των καταγγελιών για παράνομο εμπόριο, η Ταϊβάν πρέπει να υιοθετήσει ουσιαστικές και αποτελεσματικές πολιτικές για να διατηρήσει τον φυσικό της πλούτο και τη σπάνια βιοποικιλότητα που διαθέτει.

Πηγή : http://www.econews.gr

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Σήμα κινδύνου εκπέμπουν τα αλογάκια της Ρόδου

http://blogs.sch.gr/lykarcha/

Σήμα κινδύνου εκπέμπουν τα μικρόσωμα αλογάκια της Ρόδου, που παλεύουν να επιβιώσουν για να διατηρήσουν το αυτόχθονο γενετικό τους υλικό.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ναυτεμπορικής, ο Σύλλογος Προστασίας του μικρόσωμου αλόγου της Ρόδου, «Φαέθων», έχει κάνει αίτηση στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, για αναγνώριση της φυλής, όμως αυτό δεν κατέστη δυνατό, καθώς απαιτούνται τουλάχιστον 20 ζώα για να αναγνωρισθεί μια φυλή ενώ στη Ρόδο υπάρχουν μόνο επτά αλογάκια.
Ο «Φαέθων» ασχολείται με τη διάσωση και διατήρηση της σπάνιας φυλής ίππου της Ρόδου από το 2001.

Τα επτά εναπομείναντα αλογάκια, που ζούσαν στα βουνά της Αρχαγγέλου, στη Ρόδο, βρίσκονται τα τελευταία χρόνια σε σύγχρονες σταβλικές εγκαταστάσεις, ενώ υποβάλλονται σε γενετικές αναλύσεις. Πιο συγκεκριμένα, ο Σύλλογος κατασκεύασε ένα σύγχρονο καταφύγιο, με στάβλους, ταΐστρες και ποτίστρες, αποθήκες ζωοτροφών, περιφραγμένους χώρους εκτόνωσης, δεξαμενή συλλογής υδάτων και έκταση, όπου καλλιεργούνται κτηνοτροφικά φυτά. Επιπλέον,  ανέδειξε τα αλογάκια σε πόλο τουριστικής έλξης, αναθερμαίνοντας την τοπική οικονομία και βοηθώντας ώστε να γίνουν αποδεκτά από την τοπική κοινωνία ως στοιχείο της πολιτισμικής της κληρονομιάς. Παράλληλα δημιούργησε κι ένα χώρο υποδοχής επισκεπτών, στον οποίο προσέρχονται κάθε χρόνο οι μαθητές της Ρόδου και της υπόλοιπης Ελλάδας για να γνωρίσουν τα αλογάκια και να ευαισθητοποιηθούν για τη διάσωσή τους.

Στο παρελθόν τα αλογάκια υπερέβαιναν τα εκατό, ωστόσο μετά τη δεκαετία του '50 η εξάρτηση των ντόπιων από τα μικρόσωμα ζώα μειώθηκε. Έτσι κάποια εγκαταλείφθηκαν, ενώ άλλα τα εξόντωσαν γεωργοί και κτηνοτρόφοι επειδή κατέστρεφαν τις καλλιέργειές τους.

Πηγή : http://www.econews.gr

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Σκότωσαν άγρια άλογα στην Ξάνθη

http://www.theinsider.gr/

Έντονο προβληματισμό έχει προκαλέσει στην κοινωνία της Ξάνθης η θανάτωση τριών άγριων αλόγων, σε ορεινή περιοχή της Σταυρούπολης και των Κομνηνών.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη επίσημη κτηνιατρική γνωμάτευση για τα αίτια θανάτου, οι κάτοικοι της περιοχής αλλά και ο προϊστάμενος της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας Ξάνθης, Κώστας Γκαζίνος, βεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται για φυσικό θάνατο, αφού στα σημεία που βρέθηκαν τα τρία πτώματα των άγριων αλόγων εντοπίστηκαν και κάλυκες όπλων.

Τα άλογα βρέθηκαν νεκρά στις παρυφές του Αχλαδόβουνου. Σημειώνεται ότι τα άγρια άλογα αυτή την εποχή κατεβαίνουν σε περιοχές με χαμηλότερο υψόμετρο και ως εκ τούτου έρχονται σε συχνότερη επαφή με ανθρώπους.

Όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο προϊστάμενος της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, που βρέθηκε στον τόπο όπου θανατώθηκαν τα άλογα και διενήργησε νεκροψία, κάνει λόγο για εγκληματική ενέργεια. Ειδικότερα, ο κ. Γκαζίνος σημείωσε ότι τα τρία άλογα βρέθηκαν πυροβολημένα, ενώ ένα ακόμα βρέθηκε νεκρό αλλά πιθανόν από επιπλοκές στη διαδικασία του τοκετού.

Για τα άλογα που πυροβολήθηκαν ο κ. Γκαζίνος τόνισε ότι ήταν «τρία πτώματα των οποίων οι κοιλιακοί χώροι ανοίχτηκαν από τα σκυλιά της περιοχής. Έλειπαν τα σπλάχνα από μέσα. Δεν υπήρχε εμφανές σημάδι ότι υπήρχε νόσημα. Το μόνο που διαπίστωσα ήταν οι πυροβολισμοί στην περιοχή της κεφαλής και του τραχήλου με αρκετές οπές από τα βλήματα του όπλου. Πιθανώς, αυτά τα κοπάδια αλόγων ίσως έκαναν ζημιές σε κάποια καλλιέργεια με αποτέλεσμα ορισμένοι ασυνείδητοι να τα σκότωσαν».

Πηγή: http://www.econews.gr/

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Ένας μύκητας και ένας ιός αποδεκάτιζαν τις μέλισσες στις ΗΠΑ, αναφέρουν οι επιστήμονες

Φως στα μυστηριώδη αίτια της σημαντικής μείωσης του αριθμού των μελισσών στις ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια έριξαν Αμερικανοί επιστήμονες ενοχοποιώντας έναν μύκητα από κοινού με έναν ιό.
 
Από το 2006 ο αριθμός των μελισσών στις αποικίες στις ΗΠΑ σημείωσε κάθετη πτώση που ξεπέρασε το 20% και έφτασε μέχρι και το 40% σε κάποιες περιπτώσεις. Αρχικά, τα αίτια παρέμεναν αβέβαια: η πτώση είχε αποδοθεί σε εντομοκτόνα ή στα γενετικά τροποποιημένα φυτά, αναφέρουν οι New York Times.
 
Είναι επίσης εντυπωσιακό ότι οι μέλισσες δεν πέθαιναν στις κυψέλες αλλά τις εγκατέλειπαν και μετά πέθαιναν μόνες. Στην έρευνά τους, επιστήμονες του στρατού των ΗΠΑ και εντομολόγοι από τη Μοντάνα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο μύκητας Nosema ceranae που αλληλεπιδρά με ένα ιό ευθύνονται για τη ραγδαία πτώση του αριθμού των μελισσών.
 
Καθένας από τους δύο παράγοντες δεν είναι θανατηφόρος από μόνος του αλλά ο συνδυασμός είναι ικανός να σκοτώσει τα έντομα. Αν και δεν έχουν εντοπίσει τον ακριβή μηχανισμό, οι επιστήμονες θεωρούν ότι υπάρχουν πολλές ενδείξεις για την επιβλαβή δράση του μύκητα και του ιού στο πεπτικό σύστημα των εντόμων.
 
Είναι πιθανόν ότι οι μέλισσες χάνουν τις εντυπωσιακές δυνατότητες προσανατολισμού που έχουν ή για κάποιο λόγο αρχίζουν να φέρονται περίεργα μέσα στην κοινότητά τους με αποτέλεσμα να την εγκαταλείπουν, κάτι που τις οδηγεί στον θάνατο.
Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PLoS One.

Πηγή : http://www.gnhm.gr

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Μεγάπτερη φάλαινα σπάει το ρεκόρ μεγάλων αποστάσεων

http://www.geog.ucsb.edu/events/department-news/854/precision-of-humpback-whale-migrations-puzzles-scientists/

Είναι η μεγαλύτερη μετανάστευση θηλαστικού που έχει καταγραφεί ποτέ: μια μοναχική μεγάπτερη φάλαινα κολύμπησε από τον Ατλαντικό στον Ινδικό Ωκεανό διανύοντας τουλάχιστον 9.800 χιλιόμετρα -το ένα τέταρτο του γύρου του κόσμου. Η θηλυκή φάλαινα φωτογραφήθηκε για πρώτη φορά μεταξύ άλλων φαλαινών του είδους της όταν βρισκόταν έξω από τις νοτιοανατολικές ακτές της Βραζιλίας τον Αύγουστο του 1999.

Δύο χρόνια αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2001, εντοπίστηκε ξανά σχεδόν κατά τύχη έξω από τις ανατολικές ακτές της Μαδαγασκάρης. Η αναγνώρισή της ήταν δυνατή από τα χαρακτηριστικά σημάδια στο κάτω μέρος της ουράς της. «Είναι η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη μετακίνηση θηλαστικού, περίπου 450 χιλιόμετρα μεγαλύτερη από τη μεγαλύτερη εποχιακή μετανάστευση που έχει αναφερθεί για μεγάπτερη φάλαινα», ανέφερε στο AFP ο Πίτερ Στέβικ, επικεφαλής των ερευνητών στο Κολέγιο του Ατλαντικού στο Μέιν των ΗΠΑ. Η εντυπωσιακή ανακάλυψή του παρουσιάζεται στο Biology Letters, μια επιθεώρηση της βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας.
Οδύσσεια

Οι μεγάπτερες φάλαινες (Megaptera novaeangliae) ήταν γνωστό ότι κολυμπούν τεράστιες αποστάσεις ανάμεσα στις περιοχές όπου τρέφονται και τις περιοχές όπου αναπαράγονται. Συνήθως, όμως, η μετανάστευση ακολουθεί τη διεύθυνση βορρά-νότου. Οι φάλαινες μπορεί για παράδειγμα να περνούν ένα μέρος του χρόνου στο Νότιο Ωκεανό, έξω από την Ανταρκτική, και το υπόλοιπο μέρος του χρόνου στα βορειότερα, τροπικά νερά του Ατλαντικού. Επιπλέον, αυτά τα μεγάλα ταξίδια γίνονται κυρίως από αρσενικά που αναζητούν ταίρι, ενώ τα θηλυκά συνήθως παραμένουν στην περιοχή αναπαραγωγής.

Η τελευταία μελέτη αποκαλύπτει ότι τα ταξίδια των μεγάπτερων φαλαινών είναι πιο περίπλοκα από ό,τι νόμιζαν μέχρι σήμερα οι βιολόγοι, αφού τα κήτη μπορούν να μετακινούνται και στη διεύθυνση ανατολής-δύσης παραμένοντας διαρκώς σε σταθερό γεωγραφικό πλάτος. Αυτό παρέμενε άγνωστο μέχρι σήμερα, παρόλο που οι επίστήμονες παρακολουθούν τις φάλαινες χρησιμοποιώντας μια βάση δεδομένων με φωτογραφίες των χαρακτηριστικών σημαδιών που έχει καθεμία στο κάτω μέρος της ουράς. 

Στην πραγματικότητα, μάλιστα, το ταξίδι μπορεί να ήταν πολύ μεγαλύτερο από 9.800 χιλιόμετρα -αυτή είναι μόνο η ελάχιστη απόσταση ανάμεσα στις δύο τοποθεσίες στη Βραζιλία και τη Μαδαγασκάρη. Το πιθανότερο όμως είναι ότι ενδιάμεσα η φάλαινα πέρασε και από το Νότιο Ωκεανό για να τραφεί, οπότε η συνολική απόσταση πρέπει να είναι αρκετά μεγαλύτερη. Εντελώς άγνωστος παραμένει ωστόσο ο λόγος για τον οποίο το μοναχικό κήτος κολύμπησε μια τέτοια απόσταση.

Πηγή : http://www.gnhm.gr

Απόδοση: Γιάννης Στύλιος

Οι ελέφαντες ξέρουν να συνεργάζονται

http://www.ultrawallpapers.net/animal-wallpapers.shtml

(Ακόμα και) οι ελέφαντες ξέρουν πώς να συνεργάζονται, προσφέροντας χείρα (προβοσκίδα) βοηθείας ο ένας στον άλλο!

Ένα ακόμα ζώο, ο ελέφαντας, αποδεικνύει ότι διέπεται από ομαδικό πνεύμα, κατανόηση και ικανότητα συνεργασίας και αλληλεγγύης απέναντι στους όμοιους του, ιδίως όταν στόχος είναι το αμοιβαίο όφελος, όπως έδειξε για πρώτη φορά μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον πειραματικό ψυχολόγο Τζόσουα Πλότνικ του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό PNAS της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ, σύμφωνα με το BBC, το Science και το NewScientist, έκαναν πειράματα για τις ικανότητες συνεργασίας των ασιατικών ελεφάντων στην Ταϊλάνδη. Οι επιστήμονες έδειξαν ότι τα παχύδερμα -αντίθετα με την υποτιμητική έννοια που έχουν δώσει οι άνθρωποι στην λέξη- καταλαβαίνουν ότι θα αποτύχουν να φέρουν εις πέρας ένα καθήκον, αν δεν συνεργαστούν.

Η αναγνώριση ότι μερικές φορές χρειάζεται η βοήθεια ενός άλλου για κάποια δουλειά, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αποτελεί γνώρισμα ανώτερης κοινωνικής νοημοσύνης, που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους και σπάνια συναντάται σε άλλα είδη. Οι ελέφαντες πλέον έρχονται να συμπεριληφθούν σε ένα «ελιτίστικο κλαμπ» κοινωνικών και νοημόνων ζώων, μαζί με τους χιμπατζήδες, τις ύαινες, τα κοράκια, τα δελφίνια και (όχι πάντα…) τους ανθρώπους.

Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια παραλλαγή ενός πειράματος που είχε εφαρμοστεί στους χιμπατζήδες στη δεκαετία του ΄30, κατά το οποίο δύο ελέφαντες έπρεπε να συνεργαστούν -συγκεκριμένα να τραβήξουν ταυτόχρονα τις δύο άκρες ενός σκοινιού- αν ήθελαν να φτάσουν την τροφή τους (δύο μπολ καλαμποκιού), σπρώχνοντας προς το μέρος τους μια πλατφόρμα συνδεδεμένη με το σκοινί, πάνω στην οποία βρισκόταν το φαγητό.

Σε πρώτο στάδιο, οι ερευνητές δίδαξαν το κάθε ένα ζώο ξεχωριστά να τραβάει το σκοινί με την προβοσκίδα του. Στη συνέχεια, έξι ζευγάρια ελεφάντων κλήθηκαν να συνεργαστούν, πράγμα που, μετά από μερικές αποτυχίες (όταν κάποιο ζώο τραβούσε πρώτο το σκοινί, η τροφή δεν γλιστρούσε προς το μέρος τους), γρήγορα έμαθαν να κάνουν, τραβώντας συγχρονισμένα το σκοινί και, έτσι, φέρνοντας μπροστά τους το καλαμπόκι.

Για να εξακριβώσουν ότι όντως οι ελέφαντες αντιλαμβάνονταν την ανάγκη της παροχής βοήθειας του ενός προς τον άλλο, οι επιστήμονες, σε επόμενο στάδιο, τους απελευθέρωναν στη «σκηνή» του πειράματος με χρονική υστέρηση 45 δευτερολέπτων. Έτσι, όταν ο ένας έφτανε πρώτος μπροστά στο σκοινί και στην τροφή, έπρεπε να περιμένει και τον άλλο, πριν βάλουν μπροστά την από κοινού προσπάθειά τους. Τα πειράματα επαναλήφθηκαν 40 φορές σε διάστημα δύο ημερών και έδειξαν ότι και τα έξι ζευγάρια ελεφάντων κατάφεραν, ιδίως τις τελευταίες δέκα φορές, να συνεργαστούν, με ποσοστό επιτυχίας 88% έως 97%.

«Έμαθαν να το κάνουν πιο γρήγορα και από τους χιμπατζήδες. Κάθονταν υπομονετικά, κρατώντας το σκοινί με την προβοσκίδα τους, μέχρι να έρθει και ο άλλος ελέφαντας για να κάνει το ίδιο από την άλλη πλευρά. Όταν, μάλιστα, ο ένας απλώς δεν μπορούσε να κάνει τίποτε, τότε και ο άλλος δεν επέμενε, αλλά τα παρατούσε επίσης», δήλωσε ο Πλότνικ, επισημαίνοντας ότι αυτό δείχνει πως οι ελέφαντες καταλαβαίνουν τη σημασία της συνεργασίας.

Τα πειράματα επιβεβαιώνουν τις παρατηρήσεις και βιντεοσκοπήσεις στην φύση, οι οποίες, για παράδειγμα, δείχνουν ελέφαντες να συνεργάζονται με τις προβοσκίδες τους για να σηκώσουν ένα μέλος της ομάδας τους που έχει πέσει στο έδαφος ή έχει κολλήσει στη λάσπη, ενώ έχουν υπάρξει και περιστατικά που ελέφαντες φαίνεται να θρηνούν ομαδικά ένα νεκρό συγγενή τους.

«Ως άνθρωποι, θέλουμε να πιστεύουμε ότι είμαστε μοναδικοί, όμως επανειλημμένα διαψευδόμαστε. Αν και ξεχωρίζουμε όσον αφορά τη γλώσσα, άλλες εντυπωσιακά πολύπλοκες κοινωνικές συμπεριφορές, όπως η κουλτούρα, η χρήση εργαλείων και η κοινωνική αλληλεπίδραση, συναντώνται στο ζωικό βασίλειο», τόνισε ο Βρετανός επιστήμονας. Ο Πλότνικ, στο παρελθόν, έχει δείξει ότι οι ελέφαντες φαίνεται να αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στον καθρέφτη, ένα ακόμα σημάδι νοημοσύνης.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Site: http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/03/2011_381851

Απόδοση: Δημήτρης Νάκος