Οι επιστήμονες ανέπτυξαν το πρώτο παγκόσμιο
μοντέλο που αναλύει τις διαδρομές των θαλάσσιων ξενικών ειδών.
Οι ερευνητές εξέτασαν τις κινήσεις των εμπορικών
πλοίων σε όλο τον κόσμο για τον προσδιορισμό των σημείων όπου τα ξενικά είδη
αυτά μπορούν να ευδοκιμήσουν.
Τα θαλάσσια είδη μεταφέρονται από τα νερά έρματος
των φορτηγών πλοίων και προκαλούν χάος σε νέες περιοχές οδηγώντας τα υπάρχοντα
είδη σε φθίνουσα πορεία προς την εξαφάνιση. Η έρευνα δημοσιεύεται στο Journal of Ecology Letters(1).
Τα τελευταία 20 έτη υπήρξε μία έκρηξη στην
παγκόσμια ναυτιλία η οποία οδήγησε στην αύξηση του αριθμού των ειδών που
διακινούνται μέσω των δεξαμενών έρματος (σημείωση: με τον όρο έρμα
χαρακτηρίζεται το σύνολο των βαρών που τοποθετούνται στα πλοία
προκειμένου να αυξηθεί η ευστάθεια τους. Μία δεξαμενή έρματος συνήθως
αποτελείται από θαλασσινό νερό με το οποίο γεμίζονται ειδικές δεξαμενές του
πλοίου), ή με την προσκόλληση σε υφάλους.
Σε μερικά λιμάνια όπως αυτό του San Francisco και
του Chesapeake
έχουν αναφερθεί διάφορα εξωτικά νέα είδη που φτάνουν κάθε χρόνο. Οικονομικές
εκτιμήσεις καταδεικνύουν ότι αυτά τα θαλάσσια ξενικά είδη μπορεί να έχουν
τεράστιες επιπτώσεις που διαρκούν για δεκαετίες.
Σήμερα, επιστήμονες από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη
Γερμανία έχουν αναπτύξει ένα σχέδιο που μπορεί να βοηθήσει στην αναχαίτιση των
ανεπιθύμητων αυτών επισκεπτών. Έλαβαν λεπτομερή αρχεία από σχεδόν 3 εκατομμύρια
ταξίδια που έλαβαν μέρος το 2007 και 2008.
«Το μοντέλο μας συνδυάζει πληροφορίες όπως:
ναυτιλιακές γραμμές, τα μεγέθη των πλοίων, θερμοκρασίες και βιογεωγραφικούς
παράγοντες για να προβεί σε προβλέψεις των πιθανοτήτων εισβολής» δηλώνει ο
καθηγητής Bernd
Blasius
του πανεπιστημίου του Oldenburg.
Παρόλο που αυτό είναι ένα μαθηματικό μοντέλο, οι
ερευνητές ήταν σε θέση να το προσαρμόσουν με τη διεξαγωγή επιτόπιων
παρατηρήσεων. Έτσι, μπόρεσαν να εκτιμήσουν την πιθανότητα ενός είδους να
εγκαθιδρυθεί σε ένα επόμενο λιμάνι.
«Λέγεται οικολογική ρουλέτα» είπε ο Dr Michael Gastner του Πανεπιστημίου
του Bristol. « Η πιθανότητα να επιβιώσει και να εγκαθιδρυθεί
ένας εισβολέας είναι μικρή αλλά πλέον λόγω της αύξησης του αριθμού των
προσπαθειών εισβολής με ολοένα περισσότερα και μεγαλύτερα πλοία, είναι σαν τη
ρουλέτα που όσο πιο συχνά την παίζεις τόσο πιο πολλές είναι οι πιθανότητες να
κερδίσεις» πρόσθεσε.
Σύμφωνα με την ομάδα οι βασικές τοποθεσίες για την
εισβολή είναι η Σιγκαπούρη, το Χονγκ Κονγκ, και τα κανάλια του Παναμά και του
Σουέζ. Ψυχρότερα κλίματα όπως αυτά της Βόρειας Θάλασσας είναι λιγότερο πιθανό
να διαταραχθούν, εκτός αν τα πλοία προέρχονται από παρόμοια ύδατα όπως η
ανατολική ακτή των ΗΠΑ. Καταλήγουν στο συμπέρασμα όμως ότι τα πολύ μακρινά
ταξίδια είναι λιγότερο πιθανό να είναι αίτια ανησυχίας.
«Αν ταξιδεύει κανείς 20.000 χιλιόμετρα, είναι
μάλλον απίθανο για τον οργανισμό να επιβιώσει καθώς το νερό έρματος δεν είναι
και το πιο κατάλληλο περιβάλλον ανάπτυξης.» δηλώνει ο Gastner. «Υπάρχει ένα ορισμένο ενδιάμεσο εύρος των
αποστάσεων που μπορούν να επιβιώσουν ως ένας δυνητικός εισβολέας. Ένα νέο άτομο μπορεί να αυξήσει τον πληθυσμό
του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.» προσθέτει.
Παρόλο που η αύξηση των φορτίων που μεταφέρονται
μέσω των ωκεανών σημαίνει ότι ο κίνδυνος μελλοντικών εισβολών είναι
μεγαλύτερος, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η αντιμετώπιση του ζητήματος του νερού
έρματος είναι ένα ισχυρό μέτρο για τον μετριασμό της κατάστασης. Αλλά ο Dr Gastner ανησυχεί ότι η
οικονομική πίεση μπορεί να αποτρέψει τους ιδιοκτήτες των πλοίων από το να
προβούν στη λήψη των αναγκαίων μέτρων.
«Δεν υπάρχει ενιαία λύση που φαίνεται να
λειτουργεί σε ενιαία κλίμακα. Διαφορετικά μεγέθη πλοίων έχουν διαφορετικούς
μηχανικούς περιορισμούς και παίρνει πάρα πολύ χρόνο να έχουν φιλτραρισμένο
νερό.»
«Για τη ναυτιλιακή βιομηχανία ακόμη και μισή ώρα
επιπλέον στο λιμάνι σημαίνει επιπλέον κόστος, και προσπαθούν να το μειώσουν
αυτό όσο το δυνατόν περισσότερο.» τόνισε.
Πηγή
Αναφορές
Επιμέλεια: Τάσος Βαΐου
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου